Koude voeten (2)

Trainingsrit 

De nekhoofdbeschermingstest

Afgelopen dinsdag gelijk uitgeprobeerd of ik geen koude voeten zou krijgen als ik dus mijn hoofd en nek beter zou beschermen tegen de kou, zoals Wim Schermer zegt in de reactie op mijn vorige koude voeten bericht. Ook had ik ditmaal weer de F lites gemonteerd. Hierdoor hoef ik minder druk op de pedalen uit te oefenen met optrekken vooral. En dat scheelt aanzienlijk in de doorbloeding in de voeten ook denk ik zelf. Ook zomers merk ik daar namelijk verschil in.

mijn hoofd en nekbescherming ;-)

Met mijn hoofd en nek goed ingepakt, maar wel een korte broek (aangezien ik mijn training op hoge intensiteit zou doen om toch ergens de warmte goed kwijt te kunnen) begon ik aan mijn training. En inderdaad deze rit geen koude voeten gehad. Wel een lekke band, maar dat was gelukkig toen ik al aan het uitrijden was, dus had niet veel invloed om de uitslag van de training. Door die lekke band was ik wel 8 minuten langer onderweg. Thuis heb ik eens een band op snelheid vervangen. Dat was in 2 minuut nog wat, maar goed, dat was dan wel met alles direct bij de hand. En nu moet je buiten natuurlijk wat spullen uit de fiets pakken, fiets omdraaien om hem in de berm te kunnen leggen en andersom fiets weer rechtop, spullen er weer netjes in. Kost natuurlijk ook allemaal wat tijd. Maar vond dit toch een heel relaxte wissel. Maar toen ik thuis kwam bleek dat het ook iets warmer was geweest (7 graden) dan afgelopen zaterdag (2 graden met voeltemperatuur van -2,5). Dus de proef was niet geheel geslaagd.

Gewoon best mooi weer met mijn trainingsritje

Langere trainingsrit met Peter

De 2e testrit

Woensdag zou het wel kouder worden en had ik ook een lange rit gepland om samen met Peter een rondje van 100+ te gaan trainen in de Achterhoek. Ik moest daar nog ruim 70 km bij optellen omdat ik s ochtends vanuit Nijmegen naar Doetinchem zou fietsen en daarna weer terug naar Lobith zou gaan. Omdat het bij vertrek onder nul zou zijn had ik ditmaal wel gekozen voor een lange broek. En ook voor een extra muts en fleecesjaal. Dus ik was iets beter ingepakt. Maar zou dit ook voldoende zijn om meer dan 170 km in de kou te fietsen zonder koude voeten te krijgen? Het weer was in ieder geval van uitmuntende kwaliteit voor deze test. Het is namelijk niet boven de 3 graden geweest in de fiets het meest van de tijd maar 1 of 2 graden boven nul en het zicht was de hele dag minder dan 200 meter door mist. Nou denk ik dat het met deze temperatuur gewoon verstandig is als je dan toch een lange afstand wil fietsen, wel te proberen om elke 50 km even ergens een klein beetje op te warmen. Dus een tussenstop waarbij je even warm binnen zit. Ook al krijg je het niet koud binnen die afstand, als je de hele dag buiten bent dan heb ik toch het idee dat je van binnen gaat afkoelen op een gegeven moment, of de warmte gewoonweg niet meer kan produceren of heel veel meer brandstof nodig hebt om dat nog te kunnen.

Naar Doetinchem

Net voor 8 uur vertrok ik vanuit Nijmegen. Nog in het donker en de ruiten van de auto's in mijn straat waren dikbevroren. Maar omdat Kanjer lekker warm in de gang slaapt had ik een niet al te koude start. Het was mistig, maar goed te doen verder. Gewoon rustig op gang komen en daarna aan een gelijkmatige 25 km/h kruissnelheid doorkachelen naar Peter. In Doetinchem aangekomen even bij Peter in de woonkeuken een paar heerlijke warme kopjes thee genuttigd. En gelijk mijn bagage voor mee naar Lobith daar gelaten. Aangezien ik toch weer terug zou komen aan het eind van het rondje hier. Verder ook mijn gps nog maar even aan de lader gehangen voor het geval dat.

In mijn straat bij vertrek

Mistig in de Achterhoek

Naar Hengevelde

Rond kwart over 11 konden we weer op pad richting Tonnie Tuinte. Deze nieuwe rijder van LOL had ik pas 1x ontmoet bij de LOL rit van november, maar toen hadden we elkaar niet veel gesproken. Wel lees ik zijn blog regelmatig en via de appgroep van LOL is hij ook aardig actief. Dus het leek me sowieso leuk om eens nader kennis te maken. Peter zou de route doen en ik zou volgen. Voor mij een soort van leermoment ook. Want ik ben normaal gewoon een soort van voorrijder of er moet iemand voorop rijden die heel zeker van zijn route is. Dan wil het ook nog wel lukken. Maar goed, Peter die maakte er op zich wel een mooie route van en dat ging ook best goed tot we een wegopbreking tegen kwamen en toen we weer richting de weg gingen die we moesten hebben heb ik de GPS het laatste stukje de weg laten wijzen naar Tonnie. We waren op dat moment ook nog maar 6 km verwijderd van Hengevelde.

Peter rijdt voorop om de weg te wijzen

Twentse gastvrijheid

Bij Tonnie werden we hartelijk ontvangen, en zelfs uitgenodigd voor de lunch waar we niet op gerekend hadden. Dus we hadden zelf brood bij ons. Volgende keer maken we graag van deze gelegenheid gebruik Tonnie. Ook kreeg ik een glas thee en Peter kreeg koffie. Na nog meer thee en koffie moesten we maar weer eens opstappen want we moesten nog een eindje fietsen. Bedankt voor de gastvrijheid Tonnie! En je bent ook altijd welkom in Nijmegen uiteraard.

Lekke band

Net voordat we bij Tonnie aankwamen had ik al een vermoeden dat er iets mis was met mijn band. Maar ik vergeet dat soort dingen vaak meteen weer als ik uitstap. En toen we na een uurtje weer op weg wilden gaan bleek dus dat ik een lekke band had. Dus snel even mijn band gewisseld, nu was het wel erg koud en had ik vooral ook koude handen. Maar Tonnie had een goede fietspomp die ik even kon lenen. Dus de band lag er al gauw weer goed op met de gewenste druk erin. De lekke buiten en binnenband weer achterin en we konden weer onderweg.

Die ingekochte binnenbandjes komen dus wel van pas. Had ze eigenlijk ingeslagen voor onder anderen naar Ameland, de eindjaarsrit, kerst en de oliebollentocht.

Terug richting Doetinchem

De terugweg rijden Peter en ik via Lochem en Almen. Waar ik nog even stop bij Henny en Gerard (twee hele lieve mensen van vrienden op de fiets). Helaas is Henny niet thuis. Gerard is druk met de kerstverlichting in orde te maken dus ik ga wel een andere keer langs als het beter uitkomt. Hierna rijden we via Eefde en Warnsveld terug richting Doetinchem. In Doetinchem is het inmiddels behoorlijk koud geworden. Okee mijn voeten zijn niet meer super warm, maar ook niet de ijsklompjes van afgelopen zaterdag.

In de buurt van Almen

De laatste loodjes

Na nog een paar koppen thee bij Peter te hebben genuttigd ga ik onderweg naar Lobith. In Lobith aangekomen bestel ik maar friet bij de plaatselijk friettent, want ik heb zin om direct wat warms te kunnen eten. En mijn ouders zijn niet thuis wegens dat de moeder van mijn stiefvader op het punt staat om te overlijden.

Conclusie

Het helpt wel degelijk een hoop om je nek en hoofd goed te bedekken, maar het is ook verstandig om afstand per etappe te beperken als het erg koud is. Dus niet hardnekkig in 1 etappe doorrijden maar gewoon een half uurtje pauze per 60 km opwarmen ergens binnen, en dan komt het allemaal goed!

Een mooi leven gehad

Rond half 10 woensdagavond krijg ik het bericht dat Oma op 91 jarige leeftijd vredig is ingeslapen. Vanmiddag kreeg ik de kaart. Een heel lieve vrouw, ik ben blij dat ik haar 2 weken geleden nog in redelijk goede doen heb mogen zien!