maandag 29 augustus 2016

De Nijmeegse Fiets 4 daagse door Kanjer

Roef had mij verteld dat hij ooit toen hij nog een stuk jonger was, de Nijmeegse vierdaagse elk jaar fietste met zijn vader. Nu had ik gehoord van Playmobiel, dat zijn baasje Koen ook mee wilde doen met dit evenement. Dat blijkbaar 10 jaar niet georganiseerd is geweest. Dus ik bij Roef zeuren dat ik ook eens mee wilde doen hieraan. En op de laatste dag kreeg ik mijn zin.

De eerste velomobiel die we tegen kwamen was de Quest XS van Ed
Het was gezellig druk op de plek waar we mochten starten met de rest van de fietsers. Ik zag nog maar 1 velomobiel en was al bang dat er niet meer vriendjes zouden komen. Roef ging ons inschrijven en ondertussen kwamen Playmobiel en Klimaatneutraal 3 ook aan. Ed waarschuwde ons dat ze bij de NIJL wel heel snel reden deze vierdaagse. En dat hebben Roef en ik geweten. We konden ze maar net in het zicht houden en soms moesten we zelfs een stuk van de route afsnijden om daarna weer voor ze op te duiken. Dit hielden we aardig vol tot aan het Pontje bij Cuijk.


Pontje bij Cuijk waar een heus koor voor ons stond te zingen, erg leuk!

vlnr. Kanjer, Playmobiel en Klimaatneutraal 3
Hierna kwamen de stukken onverharde weg. En daar zijn Roef en ik niet erg goed in. En het was ook niet gelukt om bij de start de gps track over te nemen van Johan, dus Roef moest een aantal keren bellen naar hem om te vragen of we nog wel goed reden. De uitpijling was niet bijster goed. Ik kon het wel redelijk zien, maar Roef niet. Aangezien de pijlen meestal op de weg gespoten waren.

Een aantal stukken onverharde weg



Na wat speurwerk kwamen we gelukkig weer op de verharde weg terecht, en omdat de andere leden van de NIJL wat aan het dwalen waren geweest konden we daar weer een stukje achteraan rijden.

Weer verharde weg en 2 velomobielen met GPS track in zicht!

hier mochten we even rusten
Tijdens de pauze op een mooie binnenplaats, kreeg Roef het toch voor elkaar de GPS track te verkrijgen via Johan's GPS. En toen de 2 na de pauze weer wegstoven over een onverharde weg, besloten we om het maar wat rustiger aan te gaan doen. En meer op de vierdaagse toer te gaan rijden. Dus lekker rustig en genieten wat een vierdaagse te bieden heeft.

De onverharde weg, waar we de anderen uit het oog verloren.
In Grave stond er een superstop op het programma. Dus wij door het stadje naar de Maas gereden. En daar was een heus parkeerterrein voor allerlei soorten fietsen. Ook velomobielen mochten daar bewaakt staan. Roef vroeg of ik dat zag zitten zodat hij met een Gids het stadje kon verkennen. Hij is hier namelijk opgegroeid en vond het wel interessant.

De foto's die Roef tijdens de rondleiding gemaakt heeft


Ik had een heerlijk rustige pauze in de schaduw. Er was niet veel aandacht voor mij. En dat ben ik niet gewend. Maar waarschijnlijk deden de bewakers goed hun best om de mensen bij mij uit de buurt te houden.

En daar gingen we weer op pad
Hierna hebben we heerlijk met wind mee dijken gereden. Het ging wel snel, maar ook gemakkelijk.

In de Hatertse Vennen konden we lekker OLFen*

Wat is het hier toch mooi, en dat op nog geen 10 km van ons huis
In Nijmegen hebben we nog even een pitstop gemaakt bij een vriendin van Roef. En op het Keizerkarelplein kwamen we zelfs nog een velomobiel uit Dronten tegen. Die ging nog even naar huis rijden.

Heerlijk Fiets4daagse weer

Bij de finish kreeg Roef een medaille. En heb ik nog even gezellig met de Quest XS van Ed kunnen babbelen.

Zo gezellig als deze mensen, hoort elke 4 daagse te zijn!

* Ontzettend Langzaam Fietsen, zoals mijn vriendin Efa het vertaald

zondag 28 augustus 2016

Een retourtje België alstublieft

Wie zijn die Limburgse Liggers eigenlijk? Tja, daar krijg je alleen antwoord op als je een keer naar Limburg fietst. Dus afgelopen zaterdag samen met Marco een retourtje België geboekt. Uiteraard ging de heen en terugreis gewoon met Kanjer en Knol.

Kanjer en Knol onderweg naar de 100 km tocht 


In Kaulile werden we van harte welkom geheten. Met 11 liggers, waaronder  2 wielers, trikes en velomobielen, gingen we van start.

Ernst en Marco klaar voor de start

Ook Helen had er 's ochtends al 88 km op zitten

Hier reden we nog in de schaduw
Na een klein uurtje fietsen hadden we onze eerste pitstop al. In Nederland gaat dat in rap tempo even plassen en dan weer door. Hier werd naast de nodige biobreak ook nog even gezellig gekletst.

De gezellige tussenstop

Na 33 km stond de lunchpauze op het programma. We hadden via het forum allemaal al onze bestelling doorgegeven. Zodoende hoefden we niet lang te wachten op ons eten. Ook dit was heel gezellig. De uitsmijter en de thee met appelgebak gingen er goed in na 133 km op de teller.



Mark, de organisator van deze rit

Na de Lunch ging Mark weer voorop en Kanjer wilde ook wel eens vooraan rijden. De kilometers vliegen voorbij als het gezellig is. En op de helft van de rit werd het tijd om afscheid te nemen van deze gezellige club. 


Ter ere van ons vertrek werd er nog even pauze gehouden


De terugreis was warm, maar verliep goed. 

Mark mag vertellen wat deze wolken betekenen?


Omdat er eventueel regen/hagel en onweer voorspeld was. Hebben we voor het eerst Knol laten kennis maken met de schuur. 

En hij past erin!

Bedankt allemaal voor de leuke fietstocht. We hebben ervan genoten!

Een aanrader om eens mee te gaan!


Voor meer foto's en de route zie Strava

zaterdag 20 augustus 2016

Vreemdgaan

Ik ben Kanjer de fiets van Roef en ik zal jullie eens vertellen wat hij deze week heeft uitgevreten. Hij is namelijk open en bloot vreemdgegaan met een andere fiets! Jawel, hij kwam er zelfs mee langs het halletje waar ik altijd de voordeur bewaak.

De andere fiets...



Gelukkig heeft die andere fiets een heel oncomfortabel zadel. En de volgende dag mocht ik weer mee. Roef vertelde me over de racefiets. En dat hij beter gaat presteren  bij mij als hij af en toe eens op die fiets mag fietsen.

Een ritje om het goed te maken?


Dus nu mogen jullie mij vertellen, moet ik dit toelaten. Of is en blijft het gewoon vreemdgaan? Ik zou graag wat goed advies willen hebben van andere Velomobielen.

Ik kreeg die avond zelfs een extra dekentje. Dus Roef voelde zich toch wel wat schuldig

dinsdag 16 augustus 2016

De snelle slak genaamd Kanjer

De slak onder de hazen


Het is bij velen al bekend dat ik niet de snelste velonaut ben. En dat is dan nog zachtjes uitgedrukt. Zelfs bij een LOL tochtje waar het tempo op relaxt niveau ligt vielen ze al bijna in slaap de eerste keer dat ik mee reed. 

De eerste maanden ploeteren


Het was dan ook hard trainen en bijna elke dag fietsen om aan het gewicht van Kanjer te wennen en het leren fietsen in een velomobiel. Mijn doel was om het eerste jaar 10.000 km te halen.

Na een half jaar


Daar stond de teller dan eindelijk op 5000 km! Maar de zwaarste maanden moesten nog komen. En uiteraard wilde ik ook trainen om mee te kunnen doen aan de oliebollentocht.

Niet zo snel, maar wel heel tevreden


Eind Februari


Ik rijd dan mijn 10.000ste kilometer met Kanjer. Dat is dus 2 maanden eerder dan verwacht! Dankzij Strava en mijn randonneursdoelen. 

Aj, net mis!

Eindstand eerste jaar


Boven verwachting meer dan 13.500 km gefietst in mijn eerste jaar met Kanjer. En de kilometers per maand lopen nog steeds op.

Toch wel heel snel voor een slak ...

Kanjer kruipt langzaam omhoog op de kilometerlijsten. En jawel na 1 jaar en iets meer dan 3 maanden staat er 20.000 km op de  teller!


Doelen


Mijn doel voor dit jaar is toch wel om te kijken of ik de 20.000 km in dit kalenderjaar nog kan volmaken. Verder fiets ik gewoon voor de lol en om mezelf te verplaatsen. Ik hou van reizen, dus fietsen is geen straf. Wie mij graag wil volgen kan dat doen via Strava en via deze blog!

zaterdag 13 augustus 2016

Kanjer, de naam en de blog

Februari 2015


Mijn oranje Strada staat op de bestellijst bij Velomobiel.nl en aangezien mijn auto waar ik al 10 jaar mee rijdt Slakje heet, vind ik dat mijn nieuwe vervoermiddel ook weer een naam moet krijgen. 

Slakje, die ik heb ingeruild voor Kanjer

Blog


Ik las al een tijdje een blog over een mooi gele Strada. En dit werd mijn inspiratiebron om zelf ook een blog aan te maken.  Ik heb in het verleden ooit een blog gehad over mijn skate avonturen. En die heette Toerkanjer. Die Titel heb ik ooit behaald door in 1 jaar de meeste toertocht kilometers te skaten bij de vrouwen. En ik bedacht mij dat ik met mijn Strada zeker veel kilometers zou gaan rijden. Dus de blog zou weer Toerkanjer gaan heten. 

Mijn Kanjer


Voor mijn fiets koos ik de naam Kanjer uit, omdat hij voor mij een Kanjer zou moeten worden in meerdere opzichten. De kilometers die we samen maken, maar ook het gezelschap van Kanjer die in de gang staat waardeer ik enorm. Hij is gewoon mijn beste maatje. Hij zeurt maar heel af en toe dat de ketting weer is gesmeerd moet worden of ik de bandjes moet oppompen. En als ik hem ergens anders dan thuis alleen achter moet laten worden we er allebei niet blij van. We zijn gewoon onafscheidelijk geworden. 

Kanjer op z'n vaste plek in de gang

Bloggen


En nu vragen jullie je natuurlijk af, waarom er al die tijd niet geschreven is op deze blog. Nou, dat zit zo. Op mijn vorige blog, heb ik op een gegeven moment te veel van mezelf gevraagd en vond ik het niet leuk meer om te doen daardoor. En dus had ik me voorgenomen alleen te bloggen als ik daar zin in had. Nou is het zo, dat ik er eigenlijk geen aandacht meer aan gegeven heb en ik had wat podium gevonden voor wat verhalen te publiceren die ik geschreven had. Dus de behoefte van een blog was daarmee vervult voor mij.

Duwtje in de rug


Ik had dus een duwtje in de rug nodig om te beginnen met bloggen. En deze kreeg ik van André. We volgden elkaar al een tijdje op Strava en kwamen elkaar tegen op Cycle Vision. Een paar dagen later stond er op zijn blog een stukje met een link naar mijn bijna ongebruikte blog. En na mijn verslag over de Dutch Capitals Tour geschreven te hebben en nog wat gezeur van André via de App. Ben ik maar begonnen met een verhaal over de oliebollentocht te publiceren.

André's Quest heeft een nog mooiere plek dan Kanjer

Het balletje rolt


Vanaf hier ben ik meer gaan publiceren de afgelopen weken. En het bevalt me prima. Ik zal niet elke week even veel schrijven, maar het lijkt me sowieso leuk om mijn lezers op de hoogte te houden van het reilen en zeilen van Kanjer en de avonturen die ik met hem beleef. 

Kanjers eerste kilometers en hij rolt nog steeds



donderdag 11 augustus 2016

Een Rondje Griendtsveen met 3 Strada's van de NIJL

Vandaag had ik met Koen, die ik van de NIJL ken, afgesproken om een rondje te gaan fietsen. Ik had de route voorbereid die we zouden gaan rijden en om 9 uur was reed Kanjer Oeffelt in. Toen ik aankwam bij Koen, zag ik de Strada van Johan al op de oprit staan, waarmee dit weer een onofficieel ritje van de NIJL zou worden. Even thee gedronken aldaar, maar vanwege het dreigende weer zo snel mogelijk vertrokken.

Koen in zijn Playmobiel

3 Strada's op de foto

Het schijnt dat witte velomobielen iets tegen regen hebben. Zou er suiker in de gel coat of lak zitten? In ieder geval, Koen gaf gelijk al aan dat hij zou omdraaien als het ging regenen. Dus maar hopen dat het nog een tijdje droog zou blijven. Kanjer had het wel naar zijn zin met de 2 andere Strada's. We kwamen redelijk droog door Griendtsveen. Een leuk plaatsje waar ik eerder dit jaar al eens doorheen was gereden tijdens een trainingsrondje.

Even wachten voor de spoorbomen 
De tweede keer Griendtsveen voor Kanjer

Uiteraard kon er geen thee/koffie met appelgebak gemist worden op deze rit. In de Rips werden we getrakteerd door Koen, en ik mag niet vertellen waarom. Maar het was niet omdat zijn Playmobiel droog was gebleven. Tja, een discutabele naam voor een Strada. Maar hij heeft de naam er zelfs op geplakt.

Hier het bewijs

Het smaakte prima

De brabantse menukaart

Na de pauze moest de taart er natuurlijk afgefietst worden. En Johan reed even lekker door. Ook Playmobiel wilde niet achter blijven. En zo reed Kanjer weer eventjes alleen, omdat Roef nog herstellende is en dus even niet kan aanzetten. Nadat ze waren uitgeraast stonden ze weer rustig bij de volgende kruising te wachten tot Kanjer voorbij kwam en reden we gezamelijk het laatste stukje naar Oeffelt. Daar werd nog eens getrakteerd op thee en groentesoep. Bedankt voor de leuke rit!

zondag 7 augustus 2016

Dutch Capitals Tour 2016 deel 2

Vervolg op deel 1.

Mijn streeftijd om weer te vertrekken was half 7 maar werd uiteindelijk 7 uur. Van 5 tot 6 heb ik heerlijk geslapen. Om 8.11 uur stempelde ik af in Arnhem. Ik reed echt op het langzaamste schema nu want de uiterlijke stempeltijd was daar 8.29 uur. 


Snelfietspad tussen Nijmegen en Arnhem

De brug bij Westervoort, allemaal bekend terrein voor mij

Ik hoopte dat ik rond 23.00 uur in Emmen zou kunnen zijn zodat ik daar wat langer kon slapen. Vandaag werd mn zwaarste dag, Jaap was iets later vertrokken en heb ik niet meer gezien. Al bleek dat hij niet ver achter mij zat. Verder heb ik gewoon weinig pauze genomen en ben ik zoveel mogelijk doorgereden. Dit was het enige wat ik kon doen om toch op schema te blijven, aangezien de vaart er volledig uit was. In Hengelo besloot ik dat mijn fiets veel te zwaar beladen was (in Malden had ik wat kleding geruild (vuile daargelaten en schone meegenomen). Maar dit bleek echt te veel. Dus heb ik al het voedsel wat ik kon missen tot aan Zwolle eruit gegooid. En mijn waterzak ook leeggegooid. Ik had nog een liter sportdrank in mijn bidon, daar moest ik het maar mee doen tot zwolle en anders onderweg evt bijvullen. De Sallandse Heuvelrug ging weer traag. Ik had sinds zuidlimburg al last van dat mijn voorderrailleur niet goed schakelde. En daarom reed ik nu ook maar naar beneden op mijn kleine blad. Zodat ik naar boven in ieder geval niet meteen in de problemen zou komen. Dit werkte goed, maar ik vond het toch wel lastig. 


De sallandse heuvelrug, wel mooi maar kon er niet heel erg van genieten op dat moment

Na de Sallandse heuvelrug kreeg ik een lange saaie weg waar ik bijna in slaap viel. Gelukkig belden er een aantal mensen die mijn app lazen me op om me wat wakker te houden. Onder anderen Wilco. Die ik meteen vroeg naar zijn ervaring met achillespees blessure. Aangezien mijn linker achillespees ook wel verdacht pijn ging doen soms. Maar ja, wat wil je na al die heuvels en 850 km fietsen.... Ik heb er even aangevoeld, en zowel links als rechts waren een beetje opgezet. Dus maar kijken of ik ermee door kon fietsen.


Een onderbreking in het saaie landschap...

In Zwolle raakte ik even de weg kwijt, maar uiteindelijk vond ik het fietserstunneltje onder de weg door. En toen was ik eindelijk bij Marco. Ik had tegen mezelf gezegd dat ik Zwolle zeker moest halen. Maar dacht, als ik in Zwolle al ga slapen dan ga ik helemaal niet meer wegkomen. Dus ik moet door. Bagage eruit, en er weer in wat wel moest, na nog een ongelukje met wat cola over mn schoenen, vertrok ik weer met een stuk lichtere fiets.

Ik zie er nog redelijk fit uit in Zwolle na 850 km

Ik begon gelijk met telefoneren. Maar kon niet zo goed op gang komen. De wegen waren ook niet zo goed in het begin. Later werd het beter en toen besefte ik pas dat ik door moest fietsen om zoveel mogelijk afstand af te leggen voor het donker was. Nadat het donker werd, was het lastiger om de route te volgen. Er stonden wegwerkzaamheden, maar die bleken uiteindelijk doorkombaar te zijn voor mijn fiets. Het was in ieder geval een avontuurlijk ritje met veel klinkers en slechte wegen aan het eind weer. 


Ergens tussen Zwolle en Emmen

Toen ik om 10 over 12 uiteindelijk mijn stempeltje haalde in Emmen, was ik super blij. In Emmen heb ik gegeten en  3 uurtjes geslapen bij Jeroen. Een ligfietser die ik ken van zijn blog. Was leuk om kennis te maken.

Uiteindelijk rond 6 uur weer weggefietst. Hierdoor liep ik wel wat achter op schema. Maar ik ging vandaag weer dezelfde tactiek als gisteren doen. Stempelen en doorrijden. En dan zou ik waarschijnlijk wel redelijk uitkomen met de tijd. In Assen stond Antonita met het camperbusje. Ze zei dat Henk een uur eerder was vertrokken dan ik. Dat vond ik heel netjes. Maar nu kwam het deel waar ik het meeste voordeel had namelijk, vlak en wind tegen. In Groningen wachtte mijn eerste meerijder, Hans Battenberg. Heel leuk dat hij een stuk wilde meerijden. Na een toiletpauze reden we richting Leeuwarden. Over een best mooi weggetje. Alleen in Friesland moesten ze uiteraard weer hele stukken met klinkertjes leggen. Wat de vaart er aardig uit haalde.

Hans met zijn mooie nieuwe helm

Zo'n typisch klinkerweggetje in Friesland

Uiteindelijk rond 14.00 uur pas in Leeuwarden. Hier een pitstop gemaakt, Oude boterhammen eruit. Nieuwe erin, waterzak bijgevuld. Tas met vuile kleding aan Ytsje gegeven. En door richting de afsluitdijk. Deze was zo saai dat ik er veel moeite mee had. Dus heb geprobeerd om wat mensen te bellen, maar er waren weinig mensen die even de tijd hadden daarvoor. Wat wel even lastig was.

Harlingen
Het uitzicht op de afsluitdijk zo'n 30 km lang

Aan het eind van de afsluitdijk stond Antonita weer en die zei dat De Mannen (Henk, Ed en een man uit Azerbeidjan) nog geen kwartier geleden vertrokken waren. Dus ik als een speer erachteraan. In Hoorn aangekomen kampte ik met ernstig slaapgebrek. Wat later bleek dat de meeste mensen die gestopt waren in dit deel ook hadden ervaren. Ik wilde zo snel mogelijk door maar moest van de organisatie toch nog soep eten. Daarna kon ik achter De Mannen aan naar Lelystad. Ik had gebeld naar mijn volgende slaapadres (Almere) of ze mij konden ophalen bij de houtribdijk. En dat hebben ze gedaan. Gelukkig maar want onderweg naar Almere ben ik zelfs 1x in slaap gevallen. Na wat te eten heb ik het gered tot bij Jos thuis waar ik kon slapen. Na eten en douchen heerlijk 4 uur geslapen!


Dubbele Quest begeleiding in Almere de volgende ochtend

Om half 8 stond ik bij de stempelpost in Almere. En toen maar rustig aan gereden richting Utrecht samen met Victor die met mij mee reed tot Loenen. Hij had ook wat slaapgebrek, aangezien hij dezelfde nachtrust had gehad als ik vannacht. 


Victor

Naarden

Langs de vecht
Bij Utrecht meldden Erwin en Tante Lies zich al, dat ze klaar stonden in Loenen. We waren nog niet zo ver van Utrecht toen we Tante Lies al in het vizier kregen. Ze was ons tegemoet gereden. Kanjer (mijn fiets) helemaal in zn sas en opscheppen tegen tante Lies hoever hij al wel niet gereden had de afgelopen dagen. En ja, dan moest ie natuurlijk ook even laten zien hoe snel hij kon zijn. Dus het gas ging erop en weg waren we met dik 30 km/h achter de racefietsers aan. Bij Loenen sloeg Victor af en reden Tante Lies en Kanjer samen verder. Na een tijdje ging Tante Lies voorop en leidde Kanjer perfect door de drukke Randstad. Amsterdam en Haarlem schoten zo voorbij. Naar Den Haag viel het weer ff tegen, waarschijnlijk hadden we hier ook wind tegen, maar dat merkten we niet, omdat we bezig waren aan zo'n euforische rit. We wilden namlijk eerder binnen zijn dan Ambulance Quest en Carpediem Strada. En die hadden we voor het laatst gezien in Almere. Maar aangezien we geen echte stops meer gemaakt hadden en Tante Lies er flink de sokken in had reden we zelfs voor op ons eigen schema! 


De laatste loodjes....

In de buurt van Wassenaar kwam André met zijn Witte Quest ons tegemoet rijden. Hij ging ook het laatste stukje mee naar Den Haag en Zoetermeer. Nadat we Den Haag in reden begon de zon bij mij redelijk door te branden en ik kon niet meer goed uit de fiets komen bij de stempelpost. Daarom maar blijven zitten en wat water over mijn hoofd gegooid. Dat hielp wel wat. De laatste 11 km gingen weer wat beter. En daar waren we dan bij de Finish! Kanjer en ik. In 102 uur en 50 minuten! Marco was mijn ontvangst comite, samen met natuurlijk mijn mederijders, Erwin en Andre!



Startfoto

Finishfoto met Erwin en André





Iedereen die mij geholpen en gesteunt heeft onderweg of bij de voorbereidingen, super bedankt, ik heb ervan genoten!